Patron

mjr Władysław Raginis

Urodził się 27 czerwca 1908 r. w Zarinach k. Dyneburga (dziś Daugavpils na Łotwie) jako syn Kazimierza i Genowefy z Sokołowskich. Pochodził z rodziny ziemiańskiej z tradycjami patriotycznymi. Na terenach obecnie należących do Łotwy (dawne Inflanty Polskie, później zabór rosyjski) spędził najmłodsze lata. Od dziecka interesował się wojskowością i właśnie służbie wojskowej poświęcił swoją przyszłość. Po ukończeniu gimnazjum w Wilnie i zdaniu matury w 1927 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej. W podchorążówce przyszły bohater spod Wizny zbierał swoje pierwsze wojskowe szlify, ucząc się m.in. podstaw taktyki, do której jak pokazało życie miał duży talent. Koledzy wspominali najczęściej jego kresowy akcent i patriotyczną postawę. Raginis uczył się przeciętnie, nie otrzymywał pochwał, ale i nie zbierał nagan. Naukę w Szkole Podchorążych Piechoty zakończył w 1928 r., zajmując 133 miejsce na 345 absolwentów. Odbył następnie krótką praktykę wojskową i w tym samym roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Szkołę tę ukończył w 1930 r. w stopniu podporucznika z 38 lokatą na 234 kończących szkołę. Tak rozpoczęła się jego zawodowa kariera w Wojsku Polskim. Najpierw pełnił służbę w 76 Lidzkim Pułku Piechoty w Grodnie na stanowisku dowódcy plutonu. W 1934 r. otrzymał awans do stopnia porucznika. Przełożeni dostrzegli jego ponadprzeciętne zdolności dowódcze i taktyczne. Zaowocowało to przeniesieniem go na stanowisko instruktora-wykładowcy w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W 1939 r. w stopniu kapitana otrzymał przydział do Batalionu Fortecznego Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) „Sarny”, a następnie do Batalionu Karabinów Maszynowych KOP „Osowiec” na stanowisko dowódcy 3 kompanii ciężkich karabinów maszynowych. Kompania kpt. Raginisa w sierpniu 1939 r. obsadziła pozycje odcinka obrony „Wizna”, który był częścią linii obronnej Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” na rzekach Narwi i Biebrzy. Dowodząc 360 żołnierzami kpt. Raginis bronił od 7 września 1939 r. powierzonego mu odcinka przed nacierającym XIX Korpusem Pancernym dowodzonym przez gen. Heinza Guderiana, liczącym ponad 40 tys. żołnierzy i kilkaset czołgów, wspieranych przez artylerię i lotnictwo. Podczas obrony kpt. Raginis oraz jego zastępca por. Stanisław Brykalski złożyli przysięgę, że żywi nie oddadzą bronionych pozycji. 10 września 1939 r. po wyczerpaniu amunicji, ranny kpt. Raginis podziękował swoim żołnierzom za to, że spełnili swój obowiązek, a następnie rozkazał im złożyć broń i oddać się do niewoli. Następnie dotrzymał złożonej przysięgi– pozostając na stanowisku dowodzenia popełnił samobójstwo, rozrywając się granatem. Tak poległ jeden z największych bohaterów wojny obronnej 1939 r.

Po zakończeniu II wojny światowej w Wiznie umieszczono tablicę z napisem: „Przechodniu, powiedz Ojczyźnie, żeśmy walczyli do końca, spełniając swój obowiązek”. Obrona Wizny przeszła do historii jako „Polskie Termopile”. W 1970 r. kpt. Władysław Raginis pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari, a w 2009 r. Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011r. Stowarzyszenie „Wizna 1939” zorganizowało i przeprowadziło ekshumację szczątków kpt. Raginisa i por. Brykalskiego, pochowanych w 1939 r. w mogile wojennej u podnóża Góry Strękowej. W dniu 10 września 2011 r. odbył się uroczysty pogrzeb obu bohaterów w mogile wojennej, w ruinach schronu dowodzenia na Górze Strękowej. W 2012 r. kpt. Raginis został pośmiertnie awansowany do stopnia majora. W dniu 14 kwietnia 2016 r. zgodnie z wolą uczniów mjr Władysław Raginis został Patronem naszej Szkoły.

Major Władysław Raginis jest symbolem wielkiego bohaterstwa, bezgranicznej wierności i oddania Ojczyźnie. Jest wzorem żołnierza i Polaka, godnym naśladowania.

Cześć Jego Pamięci!!!